مسئله اجرای طرح های بی اساس که غالبا بدون تحقیقات لازم و بدون دخالت دانش در حاکمیت فعلی ایران، انجام می شود، هرگز تازگی ندارد.
این دسته از اقدامات اصولا صرف نظر از خسارت های هنگفت اقتصادی، سلامت افراد را به مخاطره انداخته و هم چنین ضررهای غیر قابل جبرانی به محیط زیست وارد می‌سازد
در این میان اشاره ای دارم به دریاچه رضاییه(ارومیه)، که در نوع خود بی نظیر است ولی همانطور که می دانید، به دلیل خطاهای انسانی، رو به نابودی قرار گرفته است.
یکی از این موارد ایجاد پل میانگذر دریاچه رضاییه به نام کلانتری است. که به نوبه خود از جمله طرح های نسنجیده دولت محمود احمدی نژاد به حساب می آید.
این پل و بزرگراه، ۱۷۰۹ متر طول دارد که ۱۲۷۶ متر آن در داخل آب اجرا شده است.
در حالیکه کارشناسان و زیست‌شناسان بسیاری با اجرای این پروژه بر روی دریاچه مخالفت شدید داشتند، سرانجام پس از چند سال تخریب و آلودگی محیط زیست، فاز اول آن در آبان ماه ۱۳۷۸ به پایان رسید.
هرچند که این پل با هدف اتصال بین آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی صورت گرفته، اما این روش یعنی زوال برای دریاچه رضائیه، و صدمه زدن به جان هزاران انسان و از بین بردن جانوران، هرگز ایده عاقلانه ای به شمار نمی رود.
طراحان و مجریان این پروژه می توانستند این مسیر کمتر از دو کیلومتری را از طریق تونل یا روش های دیگر به اجرا درآورند.
به عنوان مثال: سال ها پیش برای اتصال بین فرانسه و انگلیس تونلی به نام مانش، در زیر دریا، به طول پنجاه و دو کیلومتر ساخته شد که این دو کشور را به هم مرتبط کرد یا پل معلقِ سان فرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا با طول بیش از ۱۳۰۰ متر که این شهر را به شمال کالیفرنیا متصل می کند.
اکنون با توجه به خشک شدن بخش اعظم دریاچه رضائیه، می‌توان به صراحت گفت؛ یکی از دلایل اختلال در اکوسیستم منطقه و از بین رفتن تدریجی دریاچه، این اقدام ویران ساز حکومت بیخردان اسلامی است.
کاسپین ماکان
تیر ماه ۱۳۹۱
